Niet altijd transitievergoeding verschuldigd bij einde slapend dienstverband
29-07-2021
Na de invoering van de Wet werk en zekerheid per 1 juli 2015 zijn werkgevers in beginsel verplicht om een transitievergoeding te betalen aan een werknemer bij beëindiging van het dienstverband op initiatief van de werkgever. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat de werkgever moet meewerken aan de beëindiging van een slapend dienstverband onder toekenning van een vergoeding aan de werknemer ter hoogte van de wettelijke transitievergoeding. Volgens dat arrest hoeft die vergoeding niet hoger te zijn dan het bedrag van de transitievergoeding dat verschuldigd zou zijn als de werkgever de arbeidsovereenkomst had beëindigd zodra dat wegens langdurige arbeidsongeschiktheid mogelijk was. In beginsel is dat aan het einde van de wachttijd, wanneer de werkgever geen loon meer verschuldigd is. Opzegging is niet mogelijk wanneer binnen 26 weken na het einde van de wachttijd herstel van de werknemer valt te verwachten of er mogelijkheden bestaan om binnen die periode de arbeid in aangepaste vorm te verrichten. Hof Amsterdam heeft geoordeeld dat uit het arrest van de Hoge Raad blijkt dat een werkgever alleen gehouden is om een slapend dienstverband op te zeggen als hij aanspraak kan maken op compensatie van (een deel van) de transitievergoeding.
In een procedure was in geschil of de werkgever had moeten instemmen met het voorstel van een arbeidsongeschikte werkneemster tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst onder toekenning van een transitievergoeding. Partijen verschilden van mening over de vraag op welk moment de werkgever het dienstverband wegens arbeidsongeschiktheid van de werkneemster had kunnen beëindigen. Volgens de werkneemster was dat nadat zij in november 2017 door het UWV voor 80-100% arbeidsongeschikt was verklaard. De rechtbank concludeerde aan de hand van de stukken dat de werkneemster, haar behandelend arts en de bedrijfsarts haar vanaf 13 oktober 2014 volledig arbeidsongeschikt achtten. Vanaf dat moment hebben partijen het dienstverband als slapend beschouwd en was geen opzegverbod meer van kracht. De werkgever had het dienstverband dus kunnen opzeggen voor de inwerkingtreding van de Wet werk en zekerheid. Dat brengt mee dat de compensatieregeling niet van toepassing is op een eventueel aan de werkneemster uit te keren transitievergoeding. Onder die omstandigheden is de werkgever niet gehouden om op grond van goed werkgeverschap in te stemmen met een beëindigingsvoorstel van een werkneemster.
Recente nieuwsartikelen
Subsidie nieuwe elektrische auto in 2024 naar € 2.950
24-weken-eis asielzoekers onderuit gehaald
Kamervragen set-aside-regeling en landbouwvrijstelling
Toepassing gerichte vrijstellingen voor werknemer met buitenlandse werkgever
Stapsgewijze afschaffing loonkostenvoordeel oudere werknemer
Extra verhoging maximum uurprijzen kinderopvangtoeslag
Premies inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet 2024
AOW-leeftijd bedraagt 67 jaar en drie maanden in 2029
Valutaresultaat op dividendvordering valt niet onder deelnemingsvrijstelling
Toepassing arbeidskorting op arbeidsongeschiktheidsuitkering?
Te hoge rente op eigenwoningschuld binnen familie gecorrigeerd
Tot 1 juni 2024 geen verzuimboetes btw e-commerce
Aandachtspunten vennootschapsbelasting 2023
Vraag middeling aan bij wisselende inkomens, het kan nog
Premies lijfrentevoorzieningen 2023
Overweeg om vermogen over te hevelen naar de (klein)kinderen
Aandachtspunten belastingheffing in box 3
Aandachtspunten jaarafsluiting 2023
Aandachtspunten voor de aanmerkelijkbelanghouder
Optimaliseer de investeringsaftrek in 2023 en 2024
Aftrekposten in hoogste tariefschijf in 2023
Vrije ruimte in 2023 hoger dan in 2024
Aangepaste emissiefactoren bij aanpak piekbelasting en Lbv